Urodził się w podwarszawskich Włochach. Dzięki znajomościom z Włoch wszedł do warszawskiego półświatka i zafascynował się takim życiem, czemu dał wyraz w swojej twórczości. Został skazany za drobne kradzieże, trafił najpierw do zakładu poprawczego, potem do więzienia. Po wyjściu na wolność zaczął pisać. Zadebiutował w 1957 roku opowiadaniem „Kwadratowy”. Już rok później, opublikował zbiór opowiadań „Ten stary złodziej”. Po nim nastąpiły książki: „Benek Kwiaciarz”, „Silna gorączka”, „Zapis”, „Mizerykordia”, „Układ zamknięty”. Pisarz opisywał życie ludzi żyjących na marginesie społecznym, a stopniowo włączał do swojej twórczości także bohaterów przeciętnych, którzy doznają poczucia osaczenia i szukają przestrzeni wolności.
Podstawowe dane:
Artystę zalicza się do pokolenia „Współczesności”, które przykładało wagę do problemów polskiej rzeczywistości oraz manifestacji indywidualizmu. To do tej generacji przynależał także Marek Hłasko, który recenzował „Tego starego złodzieja”. Ze względu na zainteresowanie półświatkiem Nowakowskiego nazywano czasem „następcą Hłaski”, chociaż autor „Następnego do raju” był od niego zaledwie o rok starszy (jednak wcześniej zadebiutował). Obaj pisarze słabo się znali. Niedługo po debiucie Nowakowskiego Hłasko wyemigrował.
Od lat 70. Był zaangażowany w działalność opozycyjną, a w latach 80. publikował w prasie podziemnej kolejne odcinki „Raportu o stanie wojennym”. Z kronikarską precyzją opisywał wypadki tego okresu. Dzięki temu aktowi politycznej odwagi posypał się na niego deszcz nagród: Nagroda kulturalna "Solidarności", Nagroda Wolności francuskiego PEN Clubu, Nagroda Związku Pisarzy Polskich Na Obczyźnie oraz Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku.
SB, które już wcześniej uważnie śledziło poczynania pisarza związanego z drugim obiegiem wydawniczym oraz niezależnym pismem literackim „Zapis”, „Raport o stanie wojennym uznało” za „awanturniczo antyradziecki i zjadliwie antysocjalistyczny”. W 1984 roku aresztowano pisarza za „szykanowanie władz i rozpowszechnianie wrogim ośrodkom opracowań na temat Polski”.
Od lat 80. Pisarz coraz częściej rezygnował z tradycyjnych, „barwionych” form literackich, a coraz częściej tworzył literaturę eseistyczną, wspomnieniową, taką jak „Karnawał i post” czy „Portret artysty z czasów dojrzałości”.
Mimo że Nowakowski był opozycjonistą, po transformacji ustrojowej o PRL-u pisał z pewnego rodzaju nostalgią, a współczesność komentował krytycznie, satyrycznie, a nawet szyderczo. Jako przykład może posłużyć „Homo Polonicus”, gdzie autor rozprawiał się z latami transformacji, opisywał sieć układów i układzików, a Polskę nazwał wielkim bazarem.
W dojrzałym etapie twórczości w literaturze wspomnieniowej chętnie wracał do warszawskim przedmieść, świata utraconego, trochę mitycznego, ale opisywanego już ze znacznie większą dyscypliną słowną, raczej jako kronikarz minionej rzeczywistości.
59,90 zł - cena sugerowana przez wydawcę