Zielona 13

Bardzo przyjemna, lekka lektura. Chętnie przeczytam kolejne części, aby dowiedzieć się jakie będą dalsze losy mieszkańców kamienicy na ul. Zielonej 13. Polecam 😊

Fajna lekka komedia. Perypetie bohaterów zachęcają do czekania na kolejny tom, ja już mam u siebie ale czeka na swoją kolej.

Polecam

Nie miałam jeszcze okazji spotkać się z twórczością Agaty Bizuk, choć słyszałam o jej powieściach wiele pochlebnych opinii, które wychwalały przede wszystkim lekki język, jakim posługuje się autorka, a także ciekawe historie, jakie wychodzą spod jej pióra. Postanowiłam więc w końcu sprawdzić prozę tej autorki. Zielona, miła dla oka okładka w zielonym (jakże by inaczej) odcieniu i zielonymi drzwiami z numerem "13" od razu zaprasza nas do świata przedstawionego przez Bizuk. Jakie sekrety może kryć stara, przedwojenna kamienica ? Jakie są perypetie jej mieszkańców ? Wsiąkłam na parę godzin w tę historię. I naprawdę miło spędziłam czas na tej Zielonej ... W przedwojennej kamienicy mieszkają ludzie, którzy na pozór dobrze się znają. Szczepan, który nadal nie może się pogodzić z odejściem żony do młodszego. Małżeństwo - Krzysztof i Elwira - którzy oczekują pojawienia się na świecie swojego potomstwa. Mariolka, która szuka swojego miejsca w świecie. I Roman, który codziennie zapija smutki żołądkową gorzką. A jakby tego było mało na parterze powstaje sklep monopolowy. Wtedy okazuje się, że każdy z sąsiadów posiada wiele tajemnic, a życie zaskakuje w każdym momencie. Mogę z pewnością od razu, na wstępie napisać, że ,,Zielona 13" to powieść obyczajowa w czystej postaci. Nie brakuje w niej też różnorodnych bohaterów. Autorka przedstawia nam losy mieszkańców przedwojennej kamienicy z wielu punktów widzenia. Tak więc każdy z mieszkańców dostaje swoją stronę. A ponieważ cała powieść jest napisana w narracji trzecioosobowej czujemy się tak, jakbyśmy byli bacznymi obserwatorami i czytali raport dotyczący życia mieszkańców kamienicy przy Zielonej. Co ciekawe, każdy z bohaterów tej powieści jest inny, znajdują się też na różnych etapach w życiu. Mariolka to młoda dziewczyna, która jest ładna, mieszka w mieszkaniu, które odziedziczyła po swojej babci, nie ma stałej pracy, ale zarabia w nie do końca moralny sposób wykorzystując swoją urodę. Małżeństwo Krzysztofa i Elwiry właśnie czeka na narodziny swojego potomstwa. Szczepan nie może pogodzić się z tym, że jego żona Aldona odeszła od niego do młodszego, ale nawet nie próbuje jej odzyskać i wieczory spędza w towarzystwie kota, a Roman skrycie zakochany w jednej z sąsiadek nawet nie próbuje jej okazać tego co czuje. Do tego mamy też Radeo, który wierzy w to, że w końcu będzie sławny i bogaty, ale jak na razie gra tylko w podrzędnych reklamach; osiedlowego amatora mocnych trunków Zenka i Józka, który otwarciem sklepu monopolowego wzbudza sensację i opór mieszkańców kamienicy. Biziuk każdemu z bohaterów poświęca wystarczająco wiele kartek. Każdy z nich przeżywa swoje perypetie, które nie raz doprowadzają czytelnika do śmiechu. A jeśli dodamy do tego fakt, że na ,,Zielonej 13" dzieje się naprawdę wiele, to mamy już pełny ogląd sytuacji. (...) ,,Zielona 13" to powieść obyczajowa w skondensowanej postaci. Znajdziemy w niej wielu ciekawych bohaterów, pośmiejemy się z ich perypetii, ale przy tym wszystkim dostaniemy też wiele cennych rad. Powieść Agaty Bizuk naprawdę miło mnie zaskoczyła. Jest napisana lekkim językiem, jednak nie ma w niej zbyt wielu dialogów, przez co czyta się ją nieco dłużej. Jednak na uwagę zasługuje przede wszystkim fakt, że możemy się wczuć w te historie dziejące się w budynku na ulicy Zielonej. Autorka dostarcza nam dużej dawki optymizmu i pokazuje, że czasami wystarczy tylko wyjrzeć za drzwi swojego mieszkania by zauważyć wiele historii, które dzieją się niemal na naszych oczach. Myślę, że jeśli szukacie książki, przy której będziecie chcieli odpocząć, to ,,Zielona 13" powinna spełnić Wasze oczekiwania. To ciepła historia (a właściwie historie), które pokazują, że życie może nas bardzo mocno zaskoczyć i to nie jeden raz. Ja z pewnością będę czekała na kolejne powieści tej autorki. Całą recenzję przeczytasz na blogu http://mojswiatliteratury.blogspot.com/2020/02/agata-bizuk-zielona-13-recenzja.html

Za oknem nie jest ani trochę zimowo, choć kalendarz wskazuje drugą połowę stycznia, dlaczego więc nie zająć się przywoływaniem wiosny? Idealnie nadaje się do tego świeżutka powieść Agaty Bizuk "Zielona 13", której okładka i sam tytuł nadają się do tego zadania wyśmienicie. W poniemieckiej kamienicy przy ulicy Zielonej 13 mieszka czworo bohaterów, którym mamy okazję towarzyszyć w codziennych rozterkach, choć z pozoru są szczęśliwi i nic im więcej nie trzeba. Stasia to staruszka mieszkająca pod numerem 5, która sprząta klatkę w całej kamienicy, uwielbia obserwować okolicę i w swoim zeszycie zapisywać spostrzeżenia. Tego dnia znów zalała łazienkę sąsiadowi z dołu - Szczepanowi. Prawie czterdziestoletni mężczyzna już pół roku wstaje o świcie... od czasu, gdy żona go zostawiła. Najgorsze dla Szczepana jest to, że odeszła do o trzynaście lat młodszego Radka. Samotność sprawia, że częstym zajęciem jest obserwowanie sąsiadki z naprzeciwka - dwudziestosześcioletniej Mariolki. Ta niezbyt urodziwa panna wciąż wraca do domu z nowym towarzyszem a żeby dodać tej historii pikanterii, jest nim też Radzio. Nad Mariolką mieszka Roman, samotny pijus, którego jedyną miłością jest butelka. Ale nawet on, ma swoje sekrety... Sprawią one, że życie mieszkańców kamienicy nabierze barw. Wisienką na torcie jest osoba posterunkowego Krzysztofa Gawła, który znalazł się w tej opowieści niejako z obowiązku, ale wyśmienicie zadomowił i nawet wielokrotnie wywołał uśmiech. Jego intrygujące losy wiele wniosły, gdyż po pierwsze wraz z żoną Elwirą wreszcie spodziewają się potomka a po drugie mieszkają u jej matki a Jagoda ma ogromną awersję do niego. Z czego to wynika? Wyjaśnią to sprawy z przeszłości. Teoretycznie wszystko już wiecie...? Nic bardziej mylnego! Właściwie to niewiele, bowiem losy opisanych przez Bizuk postaci są bardziej skomplikowane, zakręcone i kryją mnóstwo sekretów, których Wam nie ujawniłam. W miarę ich odkrywania, Wasze sympatie i antypatie będą się zmieniać. Trudna przeszłość, źle podjęte decyzje, niespodzianki od losu albo trauma po... depilacji :) Jedna z bohaterek odkryje, że życiowa pierdoła jest lepsza niż model z kaloryferem na brzuchu i przerośniętym ego. Inną przerazi fakt, że ma tylko dwie ręce a przydałoby się mieć ich cztery razy więcej. Kolejna zaś postanowi diametralnie zmienić swoje życie, wygląd i przestać być panienką o towarzystwa. Bo ważne jest to, by być sobą; szukać prawdziwego szczęścia; kochać to, co się ma; dążyć do lepszego jutra i podejmować coraz lepsze decyzje. "Zielona 13" to powieść niemiernie lekka, przyjemna i odstresowująca. Pod pierzynką z humoru i lekkości wypowiedzi, autorka ukryła ogrom ważnych kwestii: rozstanie z rodziną, rozczarowanie synem homoseksualistą, śmierć czy odejście bliskiej osoby, samotność, nieśmiałość do wyznawania uczuć, poszukiwanie kogoś, kto nas będzie wielbił i rozpieszczał czy oczekiwanie na potomka. Jest też obojętność na fakt, że mieszka ktoś obok nas, że sąsiad ma swoje życie a my swoje i niech tak pozostanie... Gdy pojawi się widmo otwarcia sklepu monopolowego w lokalu usługowym na parterze, mieszkańcy będą musieli stanąć do wspólnej walki. Zauroczył mnie opis jednego z bohaterów - Józefa - o zaczesce z boku czy wąsach o barwie ptasiej kupy, ale do tego fragmentu musicie dotrzeć sami :) Podsumowując - "Zielona 13" to powieść o spełniających się marzeniach, zmierzaniu do celu różnymi drogami, kryzysie wieku średniego, zaniżaniu standardów, harmonii i lewych interesach oraz Zenku który został 'manażerem'. A przede wszystkim to opowieść o życiowych zmianach, do których czasem po prostu musimy dojrzeć albo wymusi to na nas sytuacja czy inny człowiek. Życie jest ruletką, ale to my nią kręcimy. Polecam!