Pod słońcem Florydy. Miasteczko Tarpon Springs. Tom 1

Czy starzy wyjadacze literatury, zarówno polskiej, jak i zagranicznej, często zastanawiają się, kto jest ich faworytem? Czy wszyscy możemy bez wahania podać choć jedno nazwisko i bez zastanowienia kupić najnowszą powieść? Czy znamy wszystkie wcielenia swojego ulubieńca? Cóż, ja kocham książki od dziecka, ale kilka lat temu zapoznałam się z twórczością Katarzyny Misiołek i nie zamierzam tego zmieniać. Wręcz przeciwnie, z chęcią to rozwijam i na wieść o nowej książce zawsze niemal skaczę z radości. Co więcej, znam wszystkie wcielenia pisarki, czyli Darię Orlicz, Sonię Rosę i Olgę Haber. Każde z tych nazwisk należy tak naprawdę do tej samej osoby, jednak zawsze możemy spodziewać się czegoś innego. Prawdziwa Katarzyna Misiołek stawia zwykle na teksty obyczajowe, ale nie ma w nich przerostu formy nad treścią. Bywa, że autorka podejmuje się pisać powieści z dużą dawką erotyki, ale i tak wszystko ma swój sens. Thrillery także nie są jej obce, a zatem widać, jak bardzo uzdolniona w swym fachu jest Katarzyna Misiołek. Tak trzymać! „Pod słońcem Florydy” to najnowsza powieść pisarki. Egzemplarz, który mam przed sobą, mogę potraktować niemal jak gorącą bułeczkę wyciągniętą z pieca, a wszystko to za sprawą intensywnego zapachu druku. Katarzyna Misiołek postawiła tym razem na historię zagraniczną i zabiera nas aż do Stanów Zjednoczonych, na Florydę, a konkretnie do malowniczego miasteczka Tarpon Springs. Miejsce to ma przyciągać widokami, klimatem, oryginalną kuchnią czy małymi sklepikami z pamiątkami, a zatem mamy tutaj wszystko to, co zwykle widzimy w folderach biur podróży. Żyć nie umierać, nieprawdaż? W miasteczku tym mieszka poczciwy już wiekowo Antoni Kubiak, który, mówiąc kolokwialnie, zaszalał w życiu prywatnym. Po rozwodzie z Celiną jego serce skradła czarnoskóra Malika, ale… No właśnie, jest jedno ale. On jest po siedemdziesiątce, ma trójkę dorosłych dzieci, Malika jest po czterdziestce, ma za sobą dwa małżeństwa, urodziła dwóch synów, a z Antonim właśnie doczekała się dzidziusia, małej córeczki. Czy jest to coś normalnego? A może ich dziwna relacja wpisuje się w zachowanie mieszkańców Stanów Zjednoczonych? Cóż, warto samemu to ocenić. Sama uważam, że wszystko ma swoje granice. Cała patchworkowa rodzina Antoniego, czyli dwie córki, Iga i Edyta, oraz syn Ignacy przybywają na chrzest swojej przybranej siostrzyczki. Jak to zwykle w każdej rodzinie bywa, wszystkie postaci występujące w powieści mają swoje tajemnice, problemy, zagwozdki. Szczerze przyznam, że najbardziej zaciekawił mnie Ignacy. Mieszkaniec Alaski sporo namiesza w rodzinnych kręgach, a jego dramat wcale nie jest kopią seriali brazylijskich. Autorka umiejętnie pokazała, że serce to nie sługa, a jego wahania nastrojów nieraz podniosą ciśnienie czytelnikowi. Jestem tego pewna, dlatego nic więcej nie zdradzę. Cała książka to ewidentny dowód na to, że filmowy american dream nie istnieje. Także w malowniczych miasteczkach, gdzie nie brakuje palm i ciepła, można dostrzec konflikty społeczne, nierówności rasowe i wręcz patologiczne środowiska. Autorka bardzo wyraźnie wplotła wątek pewnego gangu, który w bardzo brutalny sposób rządzi mieszkańcami Tarpon Springs. Który z bohaterów ucierpi najbardziej? Jaki będzie powód ataku? Zapraszam do lektury. Nie można zapomnieć o jeszcze jednej ważnej kwestii- czy związki z dużą różnicą wieku mają rację bytu? Czy można się kochać, rozumieć, wspierać i nie bać zdrady? Wątek ten jest tutaj doskonale wyjaśniony i na pewno zmusi do myślenia niejednego odbiorcę. Jak zwykle nie zwiodłam się na twórczości Katarzyny Misiołek. Dostrzegam tu trochę stylu Sonii Rosy, o której wspominałam na samym początku opinii. Pisarka nie boi się konkretnych dialogów, a elementy erotyki dawkuje nam tak, by z niczym nie przesadzić. Mnie samej pozostaje czekać na tom drugi, który także świetnie się zapowiada i ukaże się w niedalekiej przyszłości. Polecam.

Rodzina jest opoką. Zazwyczaj. Na członkach familii można polegać, wypłakać się najbliższym w przysłowiowy rękaw, kiedy w życiu nam nie wyszło. Albo i nie... Poszczególne osoby w rodzinie są nam bliskie, stoją za nami murem, są z nami szczere i nigdy nie zrobiłyby nic wbrew nam, a już na pewno nie chciałyby nas zranić. Prawdopodobnie… Katarzyna Misiołek w nowej książce kreśli obraz rodzinnych relacji, które, delikatnie mówiąc, dalekie są od ideału. Niby jest w porządku, jest miłość i wzajemne wsparcie, a jednak odnosimy wrażenie, że każdy z członków familii jest osamotniony, pozostawiony sobie z własnymi troskami i bolączkami. Być może wynika to z tego, że nie jest to typowa rodzina, a patchworkowa. Były mąż i żona, którym zdarza się, mimo nowych partnerów, powspominać stare czasy. Dorosłe już dzieci, które niby ułożyły sobie życie, ale wciąż zdają się szukać swojego miejsca na ziemi. Zbudować coś trwałego bez bagażu doświadczeń i konsekwencji swoich wyborów, które zdają się za nimi ciągnąć. Przyczynkiem do spotkania w rodzinnym gronie stają się chrzciny najmłodszej córeczki Tony’ego Kubiaka. Odtąd z każdą przewracaną stroną na światło dzienne zaczynają wychodzić kolejne sekrety, które obnażają mroczną stronę familijnych relacji. Katarzyna Misiołek nie stroni od toksycznego wydźwięku zachowań członków rodziny, w której królują zdrada i życie na pokaz. Ta permanentna gra pozorów zaczyna przypominać tragifarsę, kiedy do głosu dochodzą wzajemne pretensje oraz zdające się wciąż jątrzyć, niezabliźnione rany niedopowiedzeń. Autorce udało się oddać klimat Florydy. W nowej powieści pokazuje ona, że to nie tylko słońce, piękne widoki oraz beztroska odwiedzających ją turystów. Tutaj żyją ludzie różnych narodowości, którzy czasami muszą stawić czoła przeciwnościom losu; zderzyć się z nietolerancją, rasizmem i przedmiotowym traktowaniem ze strony tych, którzy czują się lepsi, wszechmocni i bezkarni w swoim postępowaniu. Także tutaj swój dom znaleźli ci, którzy kiedyś zakotwiczyli się w tym miejscu, wrastając w nie i kreując rzeczywistość swoją i swoich dzieci, poniekąd zapominając o pochodzeniu, stając się typowymi „lokalsami”. I ta próba odcięcia polskiej pępowiny jest widoczna w zachowaniu niektórych bohaterów. Wciąż próbują oni śnić swój "amerykański sen", który zdaje się bardziej przypominać… koszmar. Podsumowując: „Pod słońcem Florydy” zdają się „smażyć” w toksycznym piekle niewygodnych sekretów członkowie rodziny Tony’ego Kubiaka. Dorosłe dzieci, wciąż zagubione i nieszczęśliwe, wolą udawać, że ich życie jest udane, nawet jeśli ta postawa mija się z prawdą. Pozornie głębokie relacje, których niestabilność wychodzi na światło dzienne przy każdej okazji, są bolesnym ciosem dla członków familii, którzy pozostają bez opoki i wsparcia, jakie, przynajmniej z założenia, powinna dawać rodzina. Nowa powieść Katarzyny Misiołek to z jednej strony, podróż do urokliwego Tarpon Springs, a z drugiej smutny obraz rodziny, z którą nie tylko na zdjęciu nie wygląda się najlepiej. Zwłaszcza że relacje są tutaj zbudowane na chwiejnym fundamencie wzajemnych urazów oraz kłamstw, które zdają się trawić i niszczyć je od środka. To także opowieść, która próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy miłość prawdziwie nie zna granic, czy możliwe jest zbudowanie trwałej relacji pomiędzy osobami, których dzieli duża różnica wieku? Czy też może taki związek jest z góry skazany na porażkę? Choć okładka zapowiada wakacyjną historię, to skrywa opowieść, w której autorka porusza wiele trudnych tematów. Zakończenie pozostawia czytelnika z dużym znakiem zapytania. Pozostaje zatem wypatrywać premiery drugiego tomu.

“Trzeba żyć chwilą, tu i teraz”. Tarpon Springs to niewielkie, urokliwe miasteczko w słonecznej Florydzie. To tutaj przylatują dorosłe już dzieci Tony’ego Kubiaka, by uczestniczyć w chrzcinach swojej najmłodszej siostry. Tony jest Amerykaninem po siedemdziesiątce, jest w związku z młodszą o prawie trzydzieści lat Malajką. Jego dzieci Edyta, Iga i Ignacy od dawna są samodzielne. Edyta niebawem wychodzi za mąż, jej wybrankiem jest teksański bogacz, Iga na stałe mieszka w Nowym Jorku, jest samotną matką buntowniczej nastolatki, a Ignacy po rozwodzie przeniósł się na Alaskę. Każde z nich żyje po swojemu, podejmuje własne wybory i mierzy się z ich konsekwencjami. Przy okazji spotkania zaczynają na jaw wychodzić nie do końca przyjemne sekrety… Piękna, gorąca Floryda i oni rodzina, szarpana emocjami, każdy z nich ma jakieś tajemnice i umiejętnie pod pozorami ukrywa swoją prawdziwą twarz. Fabuła ciekawie utkana, dotyka pokomplikowanych relacji międzyludzkich, wzbudza emocje. Autorka z łatwością i realizmem ukazuje codzienność naszych bohaterów. Jest ich całkiem sporo, zostali zajmująco ukazani, charakterne i słabe osobowości. Tworzą rodzinę, ale ich więzi nie są silne, każdy z nich samotnie zmaga się z przeciwnościami, jakie gotuje im los. Pozornie, tylko pozornie to lekka lektura. Autorka porusza szereg trudnych, złożonych problemów, które dotykają niejednego z nas. Wnikliwy obraz pozornie zgodnej, współczesnej rodziny. Znacząca różnica wieku między małżonkami, czy uczucie, które ich połączyło, może przetrwać próbę czasu? Pokomplikowane relacje rodzinne, brak serdeczności, zrozumienia, szczerych rozmów. Tajemnice, sekrety, kłamstwa, ukrywane żale, które tylko czekają, by wypłynąć, niszczą od środka i nie pozwalają na okazanie prawdziwych uczuć. Trudna, zakazana miłość, wewnętrzne rozterki, porywy serca. Rasizm, ocenianie po pozorach, patchworkowa rodzina, stereotypowe myślenie, życie na pokaz. Intrygujący wątek kryminalny jest ciekawym dopełnieniem całości. Klimatyczne, piękne, naturalne opisy Florydy, są taką wisienką na torcie i bardzo ciekawym tłem dla całej historii. Poruszająca, mądra, emocjonująca, przykuwająca uwagę opowieść. Ukazuje życie takim, jakie ono jest, jego blaski i cienie. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, z niecierpliwością czekam na kontynuację. I to przepiękne wydanie, tak przyjemnie tę książkę bierze się do ręki. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Ha! Co mi się spodobało, to że w końcu w książce znalazłam swoje imię. Imię Edyta nie jest jakoś szczególnie uwzględniane w książkach. Chyba ani razu do tej pory nie spotkałam się ze swoim imieniem w książce. Dlatego już tą małą rzeczą, autorka mnie kupiła 🤣 Poza tym ,,Pod słońcem Florydy" Katarzyny Misiołek to pierwsza część cyklu Miasteczka Tarpon Springs" z czego bardzo się cieszę, gdyż historia zaskoczyła mnie niesamowicie. Pod niewinną okładką pięknej Florydy, kryją się bardzo poważne problemy, które dotykają naszych bohaterów. Nie jest to lekka pozycja. Okładka może sugerować obyczajówkę w postaci romansu czy czegoś podobnego. Nic mylnego. Znajdziemy tutaj bardzo wartościową treść, która zwraca uwagę na rasizm, problemy rodzinne, więzi rodzinne, które w tej pozycji akurat są bardzo cienkie, życie z dwiema twarzami, sekrety, zakazany romans i żeby było ciekawiej, znajdziemy tutaj również wątek kryminalny. Spodziewalibyście się takiej treści po tej cudnej okładce? Na Florydę przylatuje trójka dorosłych dzieci Tony'ego Kubiaka, Amerykanina polskiego pochodzenia, który związał się z Maliką ciemnoskórą kobietą, dużo młodszą od siebie. Okazja, która zebrała rodzinę w większym gronie to chrzciny dziecka Tonego. Mogłoby się wydawać, że nie ma lepszej okazji na spotkanie z rodziną, jednak patrząc na to, że każdy ma spore problemy i duży bagaż doświadczeń, sytuacja robi się napięta. Z godziny na godzinę, z dnia na dzień, wychodzą co rusz nowe sekrety. Sytuacja w pewnym momencie robi się również niebezpieczna. Edyta moja imienniczka ma poślubić teksańskiego bogacza. Czy ślub dojdzie do skutku? Czy Iga znajdzie szczęście w ramionach mężczyzny? Komu Ignacy oddał serce? I co zwiastuje gang motocyklowy, o którym mowa w książce? Książka ta jest ukazaniem problemów rodzinnych, które dotykają ludzi również w Polsce. Jest według mnie bardzo psychologiczna. Wiecie, że ja bardzo lubię sekrety w książkach, więc w momencie, kiedy przeczytałam w opisie, że będzie grubo, bo każdy bohater ma coś za uszami, to już wiedziałam, że muszę przeczytać. Nie zawiodłam się. Mimo że okładka na początku sugerowała w ogóle inną historię, to mimo wszystko, ta wersja jest na pewno lepsza niż zwykły sielankowy romans. Treść porusza naprawdę ważne tematy. Dlatego też cieszę się, że mogłam ją przeczytać i że mam ją na swojej półce. Dziękuję za egzemplarz.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, czytałam kilka książek Kasi i każda mi się podobała, więc postanowiłam ponownie sięgnąć po jej dzieło. Tym razem padło na książkę "Pod słońcem Florydy", do której sięgnięcia zachęcił mnie interesujący opis i cudowna okładka, w mojej ulubionej kolorystyce. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja pochłonęłam ją w jedno przedpołudnie i nie było nawet mowy o chwilowym odłożeniu jej na bok. Fabuła została w niesamowicie intrygujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie interesująco wykreowani. To niesamowicie różnorodni i autentyczni bohaterowie, którzy mają swoje tajemnice, lęki, a także tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, chwili dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Jestem pewna, że takich członków rodziny Kubiak śmiało moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Historia przedstawiona jest oczami kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji i wrażeń. Akcja powieści toczy się w głównej mierze niespiesznym rytmem, dopiero pod koniec zdecydowanie bardziej nabiera tempa, nie pozwalając Czytelnikowi nawet na chwilę nudy. W tej powieści tak naprawdę nie wiadomo co przyniesie kolejna czytana strona i to mi się ogromnie podobało. Niepewność. Dreszczyk emocji. Zwroty akcji. Czytając niektóre opisy oczami wyobraźni przenosiłam się do Tarpon Springs i razem z bohaterami chłonęłam wszystkie widoki i promienie słońca. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, bardzo życiowych i ponadczasowych kwestii: rasizm, zdrada, problem z używkami, czy trudne relacje rodzinne i ogólnie międzyludzkie, a to tylko niektóre z problemów na które zwraca uwagę pisarka. Zakończenie jakie serwuje tutaj Kasia pozostawiło mnie z nie małym szokiem na twarzy i jestem szalenie ciekawa jak dalej potoczą się losy bohaterów. Na szczęście drugi tom - "Pod gwiazdami Teksasu" już za tydzień! Polecam!