Niezbadane wyroki. Szlak pokutnika

„Niezbadane wyroki. Szlak pokutnika” to druga część cyklu napisanego przez młodego 25-letniego pisarza zakochanego w fantasy i science fiction. Głównym bohaterem książki jest upadły anioł o imieniu Sariel, który wyrusza na krwawą krucjatę przeciw swojemu śmiertelnemu wrogowi, Zerothowi. Krew leje się strumieniami, zewsząd słychać dźwięk oręża a odcinane głowy ścielą się równym rzędem u stóp zwycięzców. Kto wygra bitwę o własne życie i uzyska władzę nad krainą Rivdale? Zapraszam do lektury listopadowej premiery od @wydawnictwoborgis, o ile oczywiście lubicie książki, w których sceny batalistyczne wysuwają się na pierwszy plan. . Pomysł na świat, w którym obok siebie egzystują demony, wampiry, półwampiry, elfy i zapewne jeszcze inne istoty magiczne, na które nie zwróciłam uwagi, jest pomysłem ciekawym, lecz nie w pełni wykorzystanym. Przesyt postaci magicznych, wątków – wszystkiego jest tu za dużo, przez co niezwykle trudno jest poszeregować chronologicznie wydarzenia. Przedstawione są one dość chaotycznie, zupełnie jakby opisujący je nie mógł się zdecydować, o czym opowiedzieć najpierw. Zabrakło mi również, choć szczątkowych opisów przyrody, architektury lub czegokolwiek co dałoby mi możliwość wyobrażenia sobie, jak wygląda ów niezwykła Rivdale. Książka liczy ponad 600 stron dlatego chwała dla was, jeśli dacie radę doczytać/domęczyć ją do końca. W przyszłości chętnie sięgnę po inne propozycje literackie autora, o ile jednak będą napisane w inny stylu niż seria „Niezbadane wyroki”. Nie jestem w stanie streścić wam tej książki, bo w mojej pamięci pozostały jedynie krwawe sceny walk i fragmenty długich rozmów. Jednak z racji, że jest to debiutancka seria pana Macieja, a on sam jest jeszcze osobą bardzo młodą to moim zdaniem wszystko to, co najlepsze jeszcze przed nim. Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @wydawnictwoborgis

To druga część trylogii, w której poznajemy przygody Sariela – upadłego anioła – przed jego spotkaniem z Aduratą. Powiem szczerze, że mam niemały problem z oceną tej serii. Z jednej strony dobry pomysł na fabułę, który ma potencjał, jednak nie do końca został on wykorzystany. Styl autora jest prosty, aczkolwiek zawiera trochę błędów, a przedstawione wydarzenia bywają nieco niespójne czy chaotyczne. Także żytnia mnogość niektórych opisów bądź postaci, a niekiedy zbyt mała ilość szczegółów psują całą kompozycję. Na pochwałę zasługuje wykorzystanie słów oraz zwrotów zaczerpniętych z języka esperanto. Jak na fantastykę przystało spotkamy tutaj całą rzeszę różnorodnych istot – elfy, krasnoludy, orki, nieumarłych albo demony. Będziemy mieć też do czynienia z magią, nie zawsze jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Ten gatunek literatury ma to do siebie, iż pod główną, surrealistyczną warstwą, kryje się cała masa odniesień do realnego świata. Tutaj została pokazana odwieczna walka dobra ze złem. To również powieść o pokładach gniewu nienawiści czy zemście, ale jednocześnie przedstawiono próbę odkupienia win, niezłomność lub poświęcenie. Podsumowując. Ta pozycja nie należy do najlżejszych i nie mówię tutaj o gabarytach. Wymaga dość sporego skupienia oraz momentami bywa zbyt męcząca. Ja niejednokrotnie musiałam przerywać czytanie, by trochę odetchnąć lub postarać się poukładać w sobie w głowie niektóre wątki. Koncepcja była dobra, niestety gdzieś po drodze trochę się rozjechała oraz przybrała nieco pokręconą i pogmatwaną formę. Jest to jednak jak najbardziej moja subiektywna ocena, wynikająca prawdopodobnie z faktu, że po książki fantasy nie sięgam zbyt często. Może się okazać, iż miłośnikom tego rodzaju lektur bardziej przypadnie ona do gustu.

Lubicie motyw walki dobra ze złem? Sariel, Upadły Anioł obwiniany o wszelkie nieszczęścia, które spadły na krainę Rivdale, powraca, aby zmazać z siebie te niesłuszne pomówienia. Ponownie staje do walki z Zerothem, ucieleśnieniem wszelkiego zła. Czy tym razem uda mu się zwyciężyć tego przebiegłego demona i ocalić Rivdale? Jaką cenę będzie musiał zapłacić, chcąc uratować tę krainę? Mam mieszane uczucia względem książki. Z jednej strony ma potencjał i jest ciekawą kontynuacją, ale z drugiej strony czułam, że wszystkiego jest za dużo. Akcja książki dzieje się niesamowicie szybko, przez co czasami musiałam się cofać o parę stron. Nie wiedziałam skąd bohater znalazł się w tym miejscu, a był w innym. Dodatkowo jest przesyt postaci magicznych, choć podziwiam autora za ich skonstruowanie. Książka nie należy do najlżejszych – ilość stron oraz mnogość wydarzeń – sprawia, że książkę należy czytać w absolutnym skupieniu. Rzadko sięgam po tego typu gatunek fantasy. Myślę, że miłośnicy tej literatury spędzą ciekawie czas podczas czytania. Przeniosą się do magicznej krainy, gdzie walka dobra ze złem rozpoczyna się na nowo, a brutalne i krwawe opisy dodadzą pikanterii. Lektura niesie pozytywne przesłanie – odwaga i dobro są w stanie wybronić rzeczywistość, w której króluje zło.

Współpraca barterowa Najpierw zacznijmy od tego co poszło dobrze: jeśli kochanie brutalne opisy to jak najbardziej ta książka spełni wasze oczekiwania (jednak to nie uratowało całej książki). No i to by było na tyle z tych dobrych. Najgorsze co jest w tej książce to zbyt szybka akcja. Już na samym początku czytając coś mi nie pasowało. I już wam mówię co. A mianowicie urywanie wydarzeń. Dajmy przykład: Sariel jest w wiosce a w kolejnym zdaniu jest w schronieniu bandytów. No może jakieś wprowadzenie się przydało? Albo jakieś zdanie które mówi że bohater tam się będzie zbliżał? Bohaterowie dla mnie są byle jacy. Z żadnym się nie zżyłam i jedynie co robili to irytowali mnie na każdym kroku. A o głównym bohaterze to już nie wspomnę. Miałam po prostu ochotę skończyć tę książkę i się jej pozbyć. Ja nie mogłam się wkręcić w akcje właśnie za te urywanie i jedynie moje oczy śledziły tekst, a mój mózg się wyłączył.

Współpraca barterowa Najpierw zacznijmy od tego co poszło dobrze: jeśli kochanie brutalne opisy to jak najbardziej ta książka spełni wasze oczekiwania (jednak to nie uratowało całej książki). No i to by było na tyle z tych dobrych. Najgorsze co jest w tej książce to zbyt szybka akcja. Już na samym początku czytając coś mi nie pasowało. I już wam mówię co. A mianowicie urywanie wydarzeń. Dajmy przykład: Sariel jest w wiosce a w kolejnym zdaniu jest w schronieniu bandytów. No może jakieś wprowadzenie się przydało? Albo jakieś zdanie które mówi że bohater tam się będzie zbliżał? Bohaterowie dla mnie są byle jacy. Z żadnym się nie zżyłam i jedynie co robili to irytowali mnie na każdym kroku. A o głównym bohaterze to już nie wspomnę. Miałam po prostu ochotę skończyć tę książkę i się jej pozbyć. Ja nie mogłam się wkręcić w akcje właśnie za te urywanie i jedynie moje oczy śledziły tekst, a mój mózg się wyłączył.