Inkubator - audiobook

Patrycja Żurek i jej książki to niezaprzeczalnie moje tergoroczne odkrycie i bardzo pozytywne zaskoczenie. A "Inkubator" to powieść, która wywołała we mnie tyle, emocji, że starczyłoby ich na kwartał. Ale po kolei... Arnika i Dalia - przepiękne kwiatowe imiona. To siostry, które połączył los, ale są od siebie całkowicie różne. Igor jest mężem Arniki i od dawna starają się o dziecko, chociaż natura nie jest im przychylna. Kobieta po każdej stracie otrząsa się i nadal walczy nie tracąc nadziei, aż do momentu, kiedy kolejny raz na teście widzi dwie kreski i wszytko wskazuje na to, że tym razem się uda. Ale i tym razem los zadrwił z małżeństwa. Arnika w wyniku wylewu zapada w śpiączkę. Praktycznie nie żyje, bo lekarze stwierdzają śmierć mózgową. Ale w jej łonie zdrowo rozwija się dziecko i przychodzi moment na podjęcie trudnej decyzji, a ta pociąga za sobą kolejne wybory... Arnika może umrzeć i zabrać ze sobą dziecko, albo może zostać "żywym" inkubatorem aż do momentu bezpiecznego rozwiązania. Każda z możliwych opcji niesie za sobą konsekwencje, każda wywołuje kontrowersje, emocje, rozterki. Lawina uczuć jakie zaczną się przetaczać w głowach bohaterów wydaje się nie mieć końca. Jakie będzie zakończenie, jaką rolę odegra siostra Aniki? Polecam Wam się dowiedzieć czytając tę niesamowitą, kipiącą od emocji powieść. Na uznanie zasługuje studium sytuacji, jakie przeprowadziła Patrycja Żurek w swojej książce. Odważyła się podjąć trudnego tematu, który można rozpatrywać pod wieloma kątami, patrzeć na niego z różnych perspektyw. Autorka obdarzyła bohaterów silnymi charakterami, odmiennymi poglądami, ale też ogromną uczuciowością. Sytuacja jaką opisała jest rzadka, jednak nie niemożliwa, a już na pewno potrafi wygenerować mnóstwo dylematów głównie natury moralnej. Nikt nie jest w stanie przewidzieć co mógłby czuć i jakby się zachował w obliczu konieczności podjęcia decyzji o przedłużenia życia. Zazwyczaj to jest kwestią losu, stwórcy, opatrzności, a nie szarego człowieka, który nie jest stworzony do takich rozstrzygnięć. "Inkubator" to rewelacyjna powieść dla każdego, kto chce z bohaterami przeżywać emocje, kto czuje i ma otwarty umysł.

"Dalia i Arnika. Ogień i woda, dwa żywioły, całkowicie różne dziewczynki, a później kobiety". Do której z nich jest mi bliżej, nie umiem odpowiedzieć. Myślę, że zestawienie ich charakterów w jeden, byłoby dla mnie idealnym połączeniem. Jest i on - Igor, mężczyzna, który wzbudza we mnie ogrom skrajnych emocji. Z jednej strony staram się zrozumieć, bo tragedia, która go spotkała jest niewyobrażalna, z drugiej jednak pewne zachowania są dla mnie nie do zaakceptowania. Jego postawa wzbudza we mnie i gniew, i żal. Wierzę jednak, że kiedy otrzymujesz taką diagnozę, nic nie jest wtedy takie zero jedynkowe. Jeśli chodzi o książki Patrycji, nigdy nie czytam ich opisów - to chyba jedyny taki przypadek. Nie robię tego, bo wiem, że dzięki temu, każda historia spod jej pióra ma szansę mnie zaskoczyć. Nie inaczej było i tym razem. Czytam: Inkubator i myślę: o to pewnie o jakimś maluszku, który pojawił się na świecie odrobinę za wcześnie. Podobnie jak ja, siedmiomiesięczna kruszyna. Będzie fajnie, znajomo. Biorę. Czytam i powoli zaczyna do mnie docierać, że nie będzie ani fajnie, ani tym bardziej wesoło. To historia zupełnie o czymś innym, niż zakładałam, na pewno o emocjach, z którymi było mi bardzo trudno się mierzyć. Bardzo. To opowieść o naprawdę ogromnym wsparciu bliskich na krętej i pełnej bólu, drodze ku normalności, o powolnej akceptacji tego, co nieuniknione i miłości, i to wcale nie tej, która jako pierwsza zwykle przychodzi nam do głowy. To obraz bolesnych doświadczeń i skomplikowanych międzyludzkich relacji, próba przepracowania ogromnie trudnego procesu żałoby, który niezwykle porusza serce czytelnika, skłania do refleksji i prowokuje do zadawania pytań i szukania odpowiedzi, które wcale nie wydają się takie oczywiste. To historia trudna, którą trzeba przeżyć po swojemu, w swoim sercu, o której ciężko jest napisać dużo, bo trudno o te właściwe słowa. Czy w sytuacji, w której doświadczasz niewyobrażalnej straty, możesz jednocześnie coś zyskać? Czy jest tu jeszcze miejsce na nadzieję, która pozwoli ci uwierzyć w szczęśliwe zakończenie? Sprawdźcie koniecznie! Dziękuję Autorce za możliwość poznania tej historii💙 ___

Autorka znalazła temat.Temat ciekawy, możliwy do przedstawienia z perspektywy różnych osób.I na tym pozytywy się kończą . Do wiodącego tematu utrzymywania ciężarnej przy życiu do czasu rozwiązania doładowała kolejne trudne tematy ( homoseksualizm, depresja,alkoholizm i kilka innych) Efekt: calość potraktowana powierzchownie, trywialnie, byle tylko osiągnąć efekt " wyciskacza łez". Postacie niespójne, nieuzasadnione psychologicznie. Do tego błędy merytoryczne ( jeden z wielu: ginekolog leczący wcześniaka?!) Calości nie pomaga sporo błędów językowych i stosowane słownictwo ( np." jebło"!!) Jakoś przemęczyłam tę książkę .I nigdy więcej tej autorki!

Uwielbiam książki tej autorki. I każda kolejna książka zapada mi głęboko w serce. Czytałam już kiedyś historię o dziewczynie sztucznie podtrzymywanej przy życiu, by dziecko mogło się urodzić. Tutaj jest o wiele więcej wątków, równie ważnych i trudnych do rozstrzygnięcia. Albinizm, homoseksualizm, żałoba, alkoholizm, adopcja, trudy rodzicielstwa, rodzina... Tyle trudnych tematów w jednej książce ... Wzrusza do głębi i pozostawia w głowie pytanie: dlaczego i po co? Polecam gorąco wszystkie książki tej autorki

To jest kopia książki Michalak "nie oddam dzieci". Tylko tam żona zginęła w wypadku, a dzieciaki były starsze. Nawet myślałem że to ta sama autorka. Książkę można przesłuchać jeżeli chce się poznać inne spojrzenie ludzi, którzy nie radzą sobie z stratą i zacofanie otoczenia względem rozwoju medycyny. Generalnie - nie warto