Czuły narrator

Na książkę czekałam długo i szykowałam się na to, jaką będzie intelektualną ucztą. Niestety, była to raczej nędzna przekąska. Nie daję jej jednej gwiazdki, bo czasem można się tu delektować ładnym zdaniem, cieawą myślą, a nawet dobrym esejem (ten o tłumaczach niemal w pełni przypadł mi do gustu i oddaje też właściwy styl autorki - z którego płynie erudycja i dobra znajomość zarówno kultury, jak i literatury). Boleśnie natomiast odczuwam braki jeśli chodzi o przekazywanie własnych poglądów - choć i mi bliskie są problemy z klimatem, leży mi na sercu dobro wszystkich pokrzywdzonych i wykluczonych przez naszą cywilizację, zupełnie nie mogę się zgodzić z niepopartymi niczym myślami i czarnowidztwem uprawianym przez autorkę. Doprawdy, niemądrymi są zdania o tym, że narodziło się już ostatnie czytające pokolenie, że zmarli ostatni erudyci, że nie mamy moralnego prawa podróżować, kiedy uchodźcy nie mogą (nic to bowiem nie zmienia, tak jak i nie możemy walczyć z analfabetyzmem przez niekupowanie książek). Szczególnie oburza mnie sentyment do "bezpiecznego świata lat 60." (sic!), kiedy to podróże miały więcej wspólnego z podróżami Marco Polo niż współczesnymi, bo dziś to wszędzie wojna. Takich smaczków jest tam bardzo dużo i eseje - zamiast koić duszę pięknym słowem i inspirującą myślą - bardziej podnosiły mi ciśnienie i drażniły nieuprawnionymi, popartymi ograniczeniem myślenia tezami, które, jak sądzę, szkodzą lewicowym poglądom, ośmieszając je. Podczas lektury uderzało mnie wciąż, że można być świetnym pisarzem, ale niekoniecznie należy się wtedy wypowiadać na wszystkie tematy... Podobno książka ta ma być najpopularniejszą lekturą dawaną jako prezent na święta - szczerze odradzam takie podarki, na rynku jest naprawdę dużo bardziej wartościowych książek.

Mam mieszane uczucia. Autorka pisze pięknie aczkolwiek niektóre jej arbitralne stwierdzenia są dalekie od prawdy. Brak podawania źródeł, podtrzymywanie stereotypów to słabość która wpływa na wiarygodność jej słowa. Przykro się to miejscami czyta... niestety.

Olga Tokarczuk i jej "Czuły narrator" to zbiór esejów. Mimo, że nie jestem fanką tego typu książek to ten zbiór ma w sobie to coś. Oczywiście są gorsze, lepsze jak i wybitne elaboraty. Pozwalają lepiej zrozumieć świat, motywacje, odczujemy jak reagujemy na nie my sami, ale także poznamy punkt widzenia autorki. Niezwykle pomocna w zrozumieniu esejów okazała się dla mnie znajomość jej twórczości jak i innych dzieł literatury takich jak "Czarodziejska góra" Manna. Tokarczuk celnie punktuje nas jako społeczeństwo, jakie zachodzą w nim zmiany odczucia, często to niestety gorzka prawda, ale może to pozwoli nam zmienić coś na lepsze?

Mądra, pięknie napisana, ciekawe treści, poruszająca i inspirująca.

To kolejna książka Pani Tokarczuk, którą czytałem z dużym zaangażowaniem. Zarówno treść jak i forma w jakiej została napisana wychodzi naprzeciw moim oczekiwaniom jako historyka kultury. Książka pouczająca i pomocna w systematyzowaniu wiedzy w wielu aspektach aktywności intelektualnej. Wypełniona szkicami ważnymi i aktualnymi. Bez wątpienia jest lekturą, do której można i trzeba sięgać wiele razy.