Woman

Nie słuchałem jeszcze żadnego utworu, który będąc pod szyldem Justice, nie spodobałby mi się. Nareszcie po 5 latach duet wydał nową płytę - Woman. Jest ona pełna ciepłych, tanecznych kawałków, które przywodzą na myśl płytę RAM Daft Punku. Jest to prawdopodobnie najbliższy krewny muzyki z nowego krążka. House'owe pianino, basowa gitara, pozytywne brzmienia. Gdzieniegdzie pojawiają się także chóry lub słychać skrzypce, utwory zagrane przez orkiestrę, co dodaje wyjątkowego charakteru muzyce. Niestety zagorzali fani pierwszej płyty duetu mogą być zawiedzeni. Chociaż Justice nigdy nie mówiło, że nowy album będzie podobny do albumu Cross, to wiele osób miało nadzieję na powrót do elektronicznego bassu i ciężkich brzmień z pierwszej płyty. Dlatego rozumiem, że ta płyta może być dla wielu osób rozczarowaniem. Moim zdaniem jeżeli szukasz pozytywnych, tanecznych utworów z pogranicza gatunków French House i Electro House nie możesz lepiej trafić. Dzięki wielu detalom, smaczkom i wyjątkowym dźwiękom nie trudno sobie wyobrazić ile pracy zostało włożonej do nagrania tej płyty. Duet Justice po raz kolejny przypomina dlaczego są legendą muzyki elektronicznej.

Jest Pięknie aczkolwiek nie spodziewajcie się tutaj Crossa który był idealny do remixowania to zupełnie co innego całość jest spójna 😀 Cross to była czysta energia tutaj spotykamy muzykę do budowania klimatów coś co mogłoby przygrywać w Nowym GTA pokroju Vice City ale są też utwory instumentalne więcej utworów śpiewanych jest to jak mówiłem. Album bardziej nastrojowy obawiałem się trochę takiego lekkiego zniesmaczenia niedosytem jak z Audio Video Disco którę dało za dużo rocka w electro a tu jest wszystko idealnie wymieszane A słowa piosenek są po prostu piękne uwaga wyłapałem tu też techniawkę ! :D Stworzyłem topkę Podzielając na śpiewane : Randy/Safe And Sound (Wiedzieli co dać na Single! ) Stop (Music and lights rhythm and melodies!) Fire (Fajaaaa fajaaaa) Love S.O.S./Pleasure (L.O.V.E. S.O.S LOVEEE) Instrumentalne: Chorus/Heavy Metal (Ten Klimacik HM <3 ) Alakazam (trochę za długo się rozkręca) Close Call (Idealne zamknięcie :D ) Jak mówi tytuł Kobieta o przepięknym głosie

Nie jest to jakaś wybitna płyta w dyskografii Justice, wydanie na CD też nie robi jakiegoś większego wow, ale poza tym wszystko w porządku.

Po niezwykle energetycznych i mechanicznych dzwiękach debiutu - debiut jak najbardziej zasłużył według mnie najlepszy longplay w dyskografii "Sprawiedliwych" - ,jak i średniej kontynuacji - nie oceniam oczywiście albumu jako słabego ,kwestia gustów - ,duet zachwycił mnie zakończeniem swojej trylogii, spokojną i zrównoważoną "Kobietą", tą kwintesencją geniuszu Justice można doświadczyć na tymże albumie, dziś, w dniu premiery, obok płyt Moderat (III) i Flume (Skin), najlepsze albumy (elektroniczne) roku; z wielką nadzieją sądzę, że Woman, zostanie ciepło przyjęta przez Was słuchaczy i (starych) fanów, co tu mówić, słowa nie oddadzą doznań z przyjemności słuchania.

Justice, czyli Francuski band muzyki elektronicznej w którego skład wchodzą Xavier de Rosnay i Gaspard Auge po raz kolejny ukazali swoją niebywałą umiejętność pisania muzycznej "poezji" nowym wydawnictwem o tytule "Woman". Każdy wyczulony słuchacz wyłapie na płycie elementy i stylistykę przypominające ich pierwszy album pt. "Cross". Niestety, mylne jest stwierdzenie, że Woman jest podobnym do Cross, jednak nie jest to żadna ujma, śmiałbym stwierdzić, że oba albumy są na swój sposób wyjątkowe i doskonale uzupełniają złotą dyskografię Justice. Woman urzeka swoją nostalgią. Album, mimo niemałej różnicy między poprzednimi albumami, ujawnia słuchaczom swoje głębokie, przejmujące melodie, okraszone niesłychanymi kompozycjami akustycznymi w stylu poprzednich płyt chłopaków. W pewnych momentach pojawia się sporo melancholii, niektóre fragmenty płyty zachęcają do tańca i są bardzo funkowe tym samym powodując uśmiech na twarzy. Na krążku zostają zawarte charakterystyczne sygnatury zespołu, które potrafi rozpoznać każdy fan. Album wydaje się mniej wyimaginowaną, prostą, a raczej "dziewiczą" kompozycją utworów, które jednocześnie po kilkukrotnym przesłuchaniu stają się takimi "nieoszlifowanymi diamentami" i po czasie ustawiają się w rzędzie na równi z innymi piosenkami zespołu. Przyznam szczerze, że przy pierwszym przesłuchu album nie zrobił na mnie wrażenia - wrażenie przyszło dopiero z czasem, teraz doceniłem to dzieło i słucham go z przyjemnością i radością taką, jaką przeżywałem ledwo po wydaniu "Cross". Bajka!